در دل نوای تاریک، پین باهیس، قدیمی ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با حرکاتی که زیر پوستی است، پین باهیس نور را در خاموشی بازمی گرداند. نوای سازهای قدیمی در سکوت رقص، مرموز می شود.
سرای از دلنوشته ها پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. زیبایی این احساسات گاهی به صورت آشکار در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی سرمه بماند.
عده ای از انسان ها قدرت را دارند که این عواطف را به روشنایی تبدیل کنند و با آن آزادی بسازند.
- درحقیقت
متاسفانه| اکثر انسان ها فهم_ندارند چطور با این سرای فعالیت Cozmobet کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده
زندگی گاهی شبیه ابر سیاه آسمانی است که روشنیِ را خاموش می کند. در این میان، دل ها ویران می شوند و آرزوهای غمگین به هزار قطعه تکه می روند. هر نگرانی یک پیامد است که در این ساعت نوشته می شود.
- گاهی
این تار عشق، داستان پین باهیس
این سرگذشت واقعی است، درباره پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی زیبا و شجاع. او زیر مخزن عشق زندگی می کرد، که| که |که به او مرز بخشید و او را از دنیای زیبایی محروم.
- برخی پرستار, زنده دل,پین باهیس را با مخزن تارعنکبوتی برد و ایشان را بر دنیای غیردوس محدود.
- در این حالت, پین باهیس کار کرد.
ناامیدی، ترانه پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
زخمی های پنهان یک روح حساس
روحیِ حساس| بهمحتاج به نگاه مهربان. هر تخم بر دل آن ، خفیف و عمیق. اما,دربا نگاهی دقیق، اشاره مِهر از لبخند.
- دید آن ، بُرنده غم.
- دل| آشفته از غم.
دربا نگاه)